Auzitegi Gorenak, 2016ko abenduaren 13ko bere Epaian, ondasun-emate moduan kalifikatu du mota honetako kontratua: erakunde batek, bere bezeroen eskura erregaiaren hornidura jartzen duenean hirugarren baten instalazioetan, aldez aurretik emate hori lehen horren bezeroekin hitzartu ondoren. AEATk ukatu egin zuen komisiodunari erregaiaren aurretiazko eskualdaketa egiten zitzaionik eta baieztatu egiten zuen eskualdaketa hori bakarrik gertatzen zela hornitzailearen eta amaierako bezeroen artean eta, ondorioz, bere iritziz komisiodunaren eta azken horien arteko erlazioa (horiei kreditu-txartel bat ematen zitzaien hornidura ordaintzeko) finantza izaerako zerbitzuen prestaziotzat jo behar zen, Hitzarmen nafarraren ondoreetarako subjektu pasiboaren zerga egoitzan kokatutakoa, lurralde erkidean.
Azkenik, Auzitegi Gorenak, 2017ko urtarrilaren 31eko bere Epaian, berretsi egin du aurreko bere doktrina eta baieztatu egiten du merkaturatzea egiten duenak CLHren jabetzako biltegietatik egiten duen ematea biltegi horiek kokatuta dauden lurraldean kokatutzat jo behar dela eta ukatu egiten du honetan Rover kasuan, 2011ko apirilaren 13ko Epaian, eman zen doktrina aplika daitekeenik.
Beste alde batetik, Euskal Autonomia Erkidegoko Justizia Auzitegi Nagusiak Epaia eman du joan den azaroaren 22an. Epai horren bidez baieztatu egiten du Lurralde Historikoek arau erkidean ezarrita dagoenarekiko bereizia den erantzukizun solidarioko araubidea erregulatzeko ahalmena dutela. Ahal hori dute kasuan kasuko lurraldeen barruan euren zerga-araubide propioa mantentzeko, ezartzeko eta arautzeko foru eskumena dutelako.

Joan jurisprudentziara